Czy pamiętasz swoje pierwsze chwile spędzone z Twoim dzieckiem? Gdy położono małe, bezbronne ciałko na Twoim ciele i mieliście czas na zapoznanie się ze sobą? Czy wiesz, że już w tej chwili budowaliście wspólnie przywiązanie? W jaki sposób przywiązało się do Ciebie Twoje dziecko? Styl przywiązania kształtuje się już od pierwszych wspólnych chwil i jest on zależny od tego, jaka jest Twoja relacja z maluchem, jak reagujesz na jego potrzeby, czy często czuje Twoją bliskość.
Bezpieczny styl przywiązania
Ten najlepszy z perspektywy dziecka styl przywiązania to styl bezpieczny. Gdy maluch jest w ten sposób przywiązany do Ciebie, to czuje się po prostu bezpiecznie wiedząc, że jesteś obok. Nie boi się poznawać otoczenia, eksplorować, jest radosne i beztroskie. Gdy na moment znikasz dziecku z oczu zaczyna Cię poszukiwać, aby poczuć wielką radość, gdy znów Cię zobaczy.
Dziecko czujące się bezpiecznie w Twojej obecności, to dziecko szczęśliwe, pewne siebie i chętnie poznające otoczenie.
Unikający styl przywiązania
Czym się charakteryzuje?
◽ dziecko nie zabiega o kontakt z matką i nie poszukuje go
◽ trudno mu zaufać dorosłemu
◽ stara się poradzić sobie samo, aby nie angażować w swoje trudności kogoś, kto nie reaguje na jego potrzeby
◽ nie płaczą lub nie komunikują się poprzez płacz, aby „poprosić” dorosłego o pomoc
◽ nie okazują uczyć i emocji, są 'twarde’, emocje zatrzymują w sobie
◽ nie stara się o kontakt i relację z matką
Skąd to może się brać?
Postawa dziecka z unikającym stylem przywiązania może brać się z polecanej przez niektóre środowiska i niektórych „specjalistów” (!) metody „zimnego chowu”, w którym wychowuje się dziecko bez okazywania mu emocji, miłości, czułości, zainteresowania.
Taką postawę może powodować także metoda wypłakiwania się dziecka, przed którą już wiele razy Was przestrzegałam (a wciąż jest polecana przez niektóre 'konsultantki snu’). Chodzi w niej o zostawianie płaczącego dziecka, zazwyczaj na coraz dłuższą chwilę tak, aby starało się radzić sobie samo w trudnej sytuacji albo żeby samo zaczęło zasypiać.
Trzeba wiedzieć, że małe dzieci, noworodki, niemowlęta, a nawet starsze dzieci płaczą, gdy nas potrzebują. Nie potrafią radzić sobie same, przestać płakać, gdy są przestraszone zostawione samotnie w łóżeczku.
Naszą rolą jest zadbanie o nie i zapewnienie im poczucia bezpieczeństwa, a także wiary w to, że jesteśmy i będziemy zawsze pomocni, gdy będą nas potrzebować.
To jest właśnie rodzicielstwo ♥️
Lękowo-ambiwalentny styl przywiązania
Ten styl jest charakterystyczny dla dzieci, które wzrastały i budowały swoje przywiązanie w dużej niepewności w stosunku do opiekuna. To znaczy, nie były pewne, czy matka pospieszy im z pomocą, gdy będą jej potrzebować.
Z tego względu poszukują jej nieustannie, gdy tylko zniknie z pola widzenia, a także bardzo źle reagują na rozstanie z nią. Są również płaczliwe, czym starają się ciągle „sprawdzać”, czy ktoś zareaguje na jego potrzeby.
Są także niestabilne emocjonalnie, mają małą pewność siebie i nie funkcjonują w społeczeństwie tak dobrze, jak dzieci o prawidłowym stylu przywiązania.
Właśnie dlatego tak ważne jest, szczególnie w pierwszych miesiącach życia, gdy kształtuje się styl przywiązania, żeby reagować na KAŻDĄ potrzebę dziecka. Dla nas może być to niewiele, a jak sami widzicie, dla dziecka może to być fundament emocjonalny na całe życie.
Podsumowanie
Wiesz już, jakie są style przywiązania. Masz teraz możliwość przeanalizować Wasze życie i ocenić, w jaki sposób przywiązało się do Ciebie Twoje dziecko. Jeśli jest to styl bezpieczny, to znak, że potrzeby dziecka nie były Ci obojętne i zbudowaliście piękną relację. Jeśli natomiast nie miałaś na początku tej wiedzy, co teraz, i dziecko przywiązało się w inny sposób, warto popracować nad Waszą relacją.